Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011

Το κορίτσι που κοιτούσε το φεγγάρι...

Ήμουν που ήμουν ένα μεγάλο παιδί με το needle felting παραέγινα. Δεν ξέρω γιατί αλλά η υφή του μαλλιού ξυπνάει μέσα μου εικόνες παραμυθιού...Όταν παρήγγειλα τις προμήθειες ούτε και ήξερα πόση ποσότητα χρειάζεται για να φτιάξεις κάτι. Όταν τις παρέλαβα με εκπληξη διαπίστωσα πως η ποσότητα ήταν εξωφρενικά λίγη. Όταν άρχισα να δουλεύω κατάλαβα πως ήταν λίγη πολύ απλά γιατί δεν χρειαζόταν πολύ χιχι. Βέβαια εκτίμησα για ακόμα μια φορά λάθος την ποσότητα απο κάποια βασικά χρώματα με αποτέλεσμα να ξεμείνω και να μην μπορώ να φτιάξω άλλα ανθρωπάκια. Αλλά δεν πειράζει λίγη αποχή θα μου κάνει καλό.
Οι εντυπώσεις μου για το needle felting μετά απο 5 μέρες που το παλεύω είναι οι ακόλουθες:
1) Στα tutorial φαίνεται πιο εύκολο από ότι πραγματικά είναι,δεν είναι όμως και ακατόρθωτο. Αφού τα κατάφερα εγώ 100% μπορείτε και εσείς ;)
2)Τα τρυπήματα με τη βελόνα είναι αναπόφευκτα. Ευτυχώς που θα περιμένω ανεφοδιασμό σε υλικά για να ξεκουραστούν τα χιλιοτρυπημένα δαχτυλάκια μου άουτσ.
3)Το σφουγγάρι που απαιτείται δεν είναι κανένα ειδικό σφουγγάρι αν θελήσετε να δοκιμάσετε αγοράστε απο το super market ένα σφουγγάρι απο αυτά που προτιμάμε για να πλένουμε το αυτοκίνητο (ξέρετε εκείνο το πυκνό ορθογώνιο...)
4)Η τεχνική είναι άκρως διασκεδαστική το μόνο αρνητικό είναι πως εγώ που έφτιαχνα ανθρωποειδή σε κάποιες φάσεις ένοιωθα σαν να κάνω βουντού σε ξωτικάκια , άντε στην καλύτερη βελονισμό.

Και επειδή η αδελφή μου και η ξαδέλφη μου με παρακίνησαν να δοκιμάσω για να τις ευχαριστήσω έφτιαξα κάτι για την καθεμία εξαντλώντας τα τελευταία μου αποθέματα








΄
"το κορίτσι που κοιτούσε το φεγγάρι" ήταν το πιο δύσκολο απο όλα όσα έφτιαξα και είναι για την ξαδελφούλα Ελενίτσα (μην σας παραξευνεύει το υποκοριστικό 28 χρονών είναι αλλά μέχρι να πεθάνουμε Ελενίτσα θα την φωνάζουμε χιχι). Ο λόγος που ήταν δύσκολο φαίνεται στην τρίτη φωτό και είναι το μέγεθος...Όσο πιο μικρούλη τόσο πιο λεπτές οι κινήσεις που πρέπει να κάνεις!





Το ξωτικό Leonardo Di Caprio σε στύλ "i am the king of the world" είναι για την αδελφούλα μου που μου έκανε ειδική παραγγελία να μην έχει μαλλία! Το ήθελε καραφλό γιατί το άλλο αρσενικό που είχα φτιάξει με τα μαλλία της φαινόταν λίγο γκέι...άκουσον άκουσον!


Τι να σε κάνω που δεν σου χαλάω χατήρι.

Κάπου εδώ λοιπόν ανάμεσα σε ξωτικά , κοριτσάκια και χνουδωτά φεγγάρια λαμβάνει τέλος (προσωρινά ελπίζω) το παρθενικό μου ταξίδι στο needle felting. Σας ευχαριστώ που αγαπήσατε τα μικρά μου δημιουργήματα όσο τα αγάπησα και εγώ. Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους!!!!



Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

Η συνέχεια




σε οπτικοακουστική μορφή.....Ελπίζω να σας αρέσει.



Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

Μια φορά και έναν καιρό.....

πάνω σε ένα τραπέζι κουζίνας, μια συννεφιασμένη μέρα του φθινωπόρου γεννήθηκε ένα μικρό ξωτικό. Ανυπόμονο όπως τα περισσότερα ξωτικά πήδηξε απο το τραπέζι και άρχισε να τριγυρνάει μέσα στο σπίτι. Μέσα στο σαλόνι αντίκρυσε κάποια όμορφα δεντράκια και αποφάσησε να καθίσει λιγάκι απο κάτω τους να ξεκουραστεί...


Αφού πήρε έναν υπνάκο ξύπνησε γεμάτο ενέργεια και σκαρφάλωσε πάνω στο δέντρο για να βρεί που θα πήγαινε μετά....



Απο εκεί ψηλά είδε τους ψάθινους ελέφαντες και σκέφτηκε πως μια καλή ιδέα θα ήταν να καβαλήσει έναν απο αυτούς και να πάει μια βολτίτσα στο υπόλοιπο σπίτι...



Πάνω στην ράχη του ελέφαντα και καθώς διέσχιζε την τραπεζαρία σκέφτηκε τι καλά που θα ήταν αν είχε μαζί του συντροφία. Οι όμορφες στιγμές γίνονται πιο όμορφες όταν έχεις κάποιον να τις μοιράζεσαι είπε αναστενάζοντας. Φασαρία ακούστηκε και πάλι απο το τραπέζι της κουζίνας. Μάλλον κάποιος είχε ακούσει την ευχή του....(συνεχίζεται!)



υγ: όπως ίσως καταλάβατε αυτή είναι η πρώτη μου απόπειρα στο needle felting χιχι. Επιτέλους σήμερα παρέλαβα τα υλικά και όπως βλέπετε δεν έχασα καθόλου χρόνου. Το ξωτικό αυτό φτιάχτηκε με την βοήθεια αυτού εδώ του tutorial. Τρέχω να φτιάξω ακόμα ένα γιατί όπως λέει και ο ξωτικούλης μου η συντροφιά είναι πολύτιμη ακόμα και αν είσαι φτιαγμένος απο μαλλί....Σας φιλώ γλυκά!

Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011

Χειμωνιάζει....

σιγά σιγά και απο τη μια χαίρομαι μιας και ο χειμώνας είναι η αγαπημένη μου εποχή του χρόνου απο την άλλη προβληματίζομαι όλο και περισσότερο με όλα όσα ακούω και διαβάζω. Ο φετινός χειμώνας θα είναι τόσο δύσκολος για τόσους ανθρώπους. Πως κατάφεραν ρε παιδία να βάλουν μια ολόκληρη χώρα σε κατάθλιψη αυτό είναι άξιο να διευρευνήθεί...Τριγύρω μου όλοι παραμιλάνε σαν φαντάσματα και μέσα στο μυαλό των περισσοτέρων έχει ανοίξει μια νοητή αριθμομηχανή που μονίμως κάνει μαθηματικές πράξεις που σχεδόν πάντα έχουν αρνητικό αποτέλεσμα. Τις τελευταίες εβδομάδες έκανα το λάθος να παρακολουθήσω πιο εντατικά την επικαιρότητα και δεν σας κρύβω πως λίγο έλειψε να χάσω το κέφι μου , τον ύπνο μου ακόμα και την εμπνευσή μου. Να ναι καλά η Τερέζα που κατάφερε σαν άλλη μητέρα Τερέζα να με σώσει αποσπώντας την προσοχή μου σε κάτι τελείως διαφορετικό.
Για πολλούς η εικόνα μιας νέας συγχρονης γυναίκας να πλέκει είναι αστεία και τελείως αντίθετη στα σημερινά πρότυπα. Οι βελόνες, το βελονάκι και το κέντημα είναι ασχολίες για μετά τη συνταξιοδότηση όταν η πρεσβυωπία δεν σου δίνει και πολλά περιθώρια. Επειδή όμως εγώ όπως και όλες οι γυναίκες της γενιάς μου μάλλον δεν θα προλάβουμε να πάρουμε ποτέ την πολυπόθητη σύνταξη , είπα να ασχοληθώ λίγάκι με το θέμα νωρίτερα απο τα 60. Στην πραγματικότητα θα εκπλαγείτε όταν ανακαλύψετε πόσες νέες γυναίκες ασχολούνται στις μέρες μας με τέτοιου είδους χειροτεχνίες. Βέβαια η αλήθεια είναι πως οι σύγχρονες "Πηνελόπες" δημιουργούν σύγχρονα "εργόχειρα" επηρεασμένα απο τη μόδα της εποχής.
Εμένα λοιπόν πλέξιμο δεν με έμαθε η μαμά μου ή η γιαγία όπως συνηθιζόταν. Για την ακρίβεια η μαμά μου προσπάθησε η κακομοίρα αλλά την εκνεύρισα τόσο πολύ που δεν τα έπιανα με την μία που την άφησα τη γυναίκα στην ησυχία της... Εμένα σαν σύγχρονη γυναίκα πλέξιμο με έμαθε το youtube και η Τερέζα που με τα φοβερά tutorial της μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Η Τερέζα είναι απίθανη διαδυκτιακή δασκάλα και το καλύτερο είναι πως με το πάτημα ενός κουμπιού μπορείς να παγώσεις την εικόνα και να επαναλάβεις αυτό που δεν πολυκαταλάβες όσες φορές χρειαστεί μέχρι να το "πιασεις" το νοήμα χωρίς η Τερέζα να γκρινιάζει καθόλου. Σε άλλες εποχές είναι σχεδόν βέβαιο πως δεν θα κατάφερνα ποτέ να μάθω μιας και είμαι άνθρωπος που θέλει τον χρόνο του μέχρι να αντιληφθεί κάτι καλά.
Η πρώτη μου προσέγγιση στο πλέξιμο με βελονάκι ήταν τα λουλουδάκια (τρομάρα μου έπεσα και στα πολυσύνθετα). Μετά απο πολλές επαναλήψεις πολύ ξήλωμα και πολύ πείσμα τα κατάφερα. Για μέρες πέρσυ το χειμώνα έφτιαχνα μπαξέδες ολόκληρους που ειλικρινά στο τέλος αναρωτιόμουν τι θα έκανα τόσο λέλουδο...Μεσολάβησε το καλοκαιράκι και μαλλία και βελόνακια μπήκαν στο ντουλάπι. Μόλις όμως έπεσε η θερμοκρασία και βλέποντας πως η μπλοκογειτονία είχε αρχίσει το πλεξίμο είπα να τα ξαναβγάλω. Αυτή τη φορά είχα μια καινούρια ιδέα. Θα έφτιαχνα πλεχτά πορτοφολάκια. Ξέρετε αυτά για τα "ψιλά" μιας και "χοντρά" πλέον δεν υπάρχουν. Χωρίς να έχω ιδέα πως θα τα έφτιαχνα άρχισα να παρακολουθώ τα βιντεάκια της Τερέζας ώσπου έπεσα πάνω σε ένα βίντεο με μια πλέξη που την λάτρεψα! Για μέρες παιδευόμουν αλλά δεν μου έβγαινε με τίποτα! Ώσπου απογοητεύτηκα και είπα να τα παρατήσω. Για να χαλαρώσω απο τα νεύρα μου που δεν μου καθόταν η συγκεκριμένη πλέξη χωρίς να σκέφτομαι άρχισα να φτιάχνω με την πιο απλή πλέξη που υπάρχει ένα κασκόλ για να μην πάνε χαμένα και τα μαλλιά που είχα αγοράσει. πέρασαν μερικές μέρες το κασκόλ είχε προχωρήσει ικανοποιητικά και ένα απογευματάκι είπα να ξαναδοκιμάσω με την περίεργη πλέξη έτσι για πλάκα. Και ω ναι ως δια μαγειάς το σχέδιο άρχισε επιτέλους να βγαίνει. Ακόμα και τώρα ειλικρινά δεν ξέρω τι μπορεί να έκανα λάθος στην αρχή. Για να μην πολυλογώ το κασκόλ άρχισε να ξηλώνεται και να μετατρέπεται σε κομμάτια για πορτοφολάκια (είπαμε λόγω κρίσης κάνουμε οικονομία και στο μαλλί κυριώς όταν είμαστε σε φάση περιαματισμών). Με πολλές πατέντες κατάφερα να ράψω με το ίδιο το μαλλί τα δύο κομμάτια που είχα πλέξει και με ακόμα περισσότερες πατέντες να εφαρμόσω το φερμουάρ στο άνοιγμα. Εδώ έχω να δώσω μια συμβουλή που το εκ των υστέρων διαπίστωσα πως όλοι το γνωρίζαν...πρώτα ράβουμε το φερμουαρ και μετά ενώνουμε τα δύο κομμάτια το ανάποδο είναι ιδιαίτερα χρονοβόρο και δύσκολο!
Με χαρά λοιπόν σας παρουσιάζω τα πρώτα μου πλέχτα πορτοφολάκια που μου κράτησαν συντροφία αυτές τις τελευταίες μέρες και βοήθησαν το μυαλό μου να ξεφύγει άπο όλα όσα συμβαίνουν γύρω μου.



Και επειδή κάποιος μετά απο όλη αυτή την πολυλογία μου μπορεί να θελήσει να δοκιμάσει σας βάζω και το βιντεάκι της Τερέζας για την συγκεκριμένη πλέξη. Στο κανάλι της μπορείτε να βρείτε άπειρα σχετικά βίντεο.



Επόμενη αποστολή πλέξιμο με βελόνες αυτή τη φορά και πρώτη προσπάθεια για needle felting ευχηθείτε μου καλή τύχη χιχι.
Καλό βράδυ σε όλους!

Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

Επέστρεψα!

Καλό Χειμώνα σε όλους! Εμάς το τέλος της άδειας μας βρήκε οικογενειακώς με ίωση αλλά τι να κάνουμε έτσι είναι το φθινόπωρο...Θα με πάρει λιγάκι μέχρι να ξαναμπώ σε ρυθμούς και να διαβάσω ότι έχω χάσει τις τελευταίες μέρες. Σας είχα τάξει να σας δείξω τι έφτιαχνα πριν φύγω σε άδεια και ήρθε η ώρα. Στις 4 Σεπτεμβρίου τα αγαπημένα μου ξαδέλφια Βούλα και Γιάννης βάφτισαν το κοριτσάκι τους και με τίμησαν ζητώντας μου να τους φτιάξω ένα νεραϊδενιο βιβλίο ευχών, αλλά και να επιμεληθώ για πρώτη φορά το τραπέζι ευχών που θα το φιλοξενούσε. Ακόμα μου ζήτησαν να φτιάξω κάτι για τις χαρτοπετσέτες των καλεσμένων στην δεξιώση πράγμα που μου πήρε πολλές πολλές ώρες δουλειάς μιας και επρόκειτο για 200!!! χαρτοπετσέτες. Νομίζω πως καλά τα κατάφερα για πρώτη φορά. Επειδή οι φωτογραφίες ήταν κάμποσες τις έκανα βιντεάκι. Τέλος να σας πώ πως η Μαμά Βούλα είχε φτιάξει μαζί με την βοήθεια της φίλης της 'Άννας-Μαρίας κάποιες πανέμορφες κατασκευές που στόλιζαν το χώρο της δεξιώσης σε επόμενη ανάρτηση θα σας τις δείξω και αυτές να παίρνετε ιδέες. Με ένα χαρτομάντιλο στο χέρι περιμένω τις εντυπώσεις σας!