Κυρίως πιάτο
Όλα έμοιαζαν σαν εκείνες τις ενοχλητικές διαφημίσεις στην τηλεόραση που τις βλέπεις και θες να πετάξεις στην οθόνη ότι κρατάς στο χέρι σου εκείνη την ώρα. Γιατί η Αγγελική ήταν κορίτσι , ετών 35, αλλά κορίτσι σαν όλα τα άλλα που το παραμυθάκι των ονειρεμένων καταστάσεων ήταν γραμμένο στο DNA της. Μπορεί λοιπόν να μην είχε ολόγιομο φεγγάρι αλλά εκείνη πανσέληνο το έβλεπε...Μπορεί η θάλασσα να ήταν γεμάτη τσούχτρες αλλά εκείνη μόνο τον ήχο της θυμόταν...Μπορεί από την υγρασία τα κουνούπια να έκαναν πάρτι σε κάθε γυμνό κομμάτι του σώματος της αλλά εκείνη μόνο μια φαγούρα καταλάβαινε αυτή της καρδίας.... Μπορεί εκείνος να μην ήταν ο πρίγκιπας που χρόνια περίμενε, αλλά ήταν εκεί και το πρόσωπο του όταν την αντίκρισε την έκανε να πειστεί πλέον οριστικά ότι ναι είχε κάνει την σωστή επιλογή.
Και έτσι ένα βράδυ του Ιουλίου η Αγγελική πέρασε από το ορεκτικό στο κυρίως πιάτο. Λιγάκι βαρύ της έπεσε στην αρχή σε πολλά επίπεδα. Πλέον τα ξενύχτια έγιναν καθημερινά. Για να βλέπονται και να γνωριστούν λίγο περισσότερο αναγκαζόταν τις μέρες που δεν είχε βάρδιες να ξημερώνεται στο μπαράκι. Και εκείνος επειδή το καταλάβαινε πως αυτό την εξαντλούσε για να την αποζημιώσει της έφτιαχνε μια βάφλα και της την τάιζε. Περίεργος τρόπος να δείξεις την ευγνωμοσύνη σου σε κάποιον αν με ρωτάτε, αλλά εκείνη το περίμενε και ας ήξερε πως η ζυγαριά θα τη τιμωρούσε. Για πρώτη φορά όμως δεν ήταν το φαΐ που απολάμβανε...Ήταν η περίεργη αυτή κίνηση τρυφερότητας. Γιατί ο Αποστόλης αποδεικνυόταν περισσότερο τρυφερός από όσο θα ήλπιζε ποτέ. Τρυφερός με έναν δικό του μοναδικό τρόπο, καλυμμένο συνήθως με το πέπλο του χιούμορ, που ήδη γνώριζε η Αγγελική πως διέθετε σε αφθονία. Και οι μέρες κυλούσαν και άρχιζε σιγά σιγά να μαθαίνει πράγματα για εκείνον, συνήθειες του και ιδιοτροπίες του. Στην πρώτη εβδομάδα έμαθε πως σιχαινόταν την φέτα όπως ο διάολος το λιβάνι και πως αγαπούσε τις ανεκδιήγητες ελληνικές ταινίες της δεκαετίας του 80. Στη δεύτερη εβδομάδα έμαθε κομμάτια από την καθημερινή ρουτίνα του, πως κλεινόταν με τις ώρες το πρωί στην τουαλέτα ανοίγοντας για αντιπερισπασμό βρύσες και ντουζιέρες, πως δεν έπεφτε ποτέ να κοιμηθεί αν πρώτα δεν έπλενε τα δόντια του όσο κουρασμένος και αν ήταν και πως καμιά φορά τα βράδια παραμιλούσε και τιναζόταν στον ύπνο του χωρίς να θυμάται τίποτα την επόμενη μέρα. Και εκεί στα μισά της τρίτης εβδομάδας άρχισε να μαθαίνει και πράγματα για τη ζωή του. Για τον αδελφό του και την ανιψιά του που ζούσαν στις Βρυξέλλες όπου εκείνος εργαζόταν, για τους γονείς του που ζούσαν στο χωριό και που γκρίνιαζαν συνέχεια επειδή δεν πήγαινε τακτικά, και τέλος για τον πρώην γάμο του που έληξε άδοξα πριν από 7 χρόνια πριν προλάβει να κλείσει καν χρόνο. Αυτή η τελευταία πληροφορία την καθησύχασε μάλιστα σε ένα βαθμό, γιατί αν και δεν εμπεριείχε πολλές λεπτομέρειες, της επιβεβαίωσε πως δεν υπήρχαν παιδιά. Για ένα περίεργο λόγο από τότε που είχε αναφερθεί στο γάμο της Αιμιλίας είχε πιστέψει πως υπήρχε και κάποιο παιδί στη μέση που έκανε το θέμα πιο μπλεγμένο απ ότι ένα απλό επιπόλαιο διαζύγιο που τόσο της μόδας ήταν πλέον. Και εκεί που μπουκιά μπουκιά έτρωγε το κυρίως πιάτο, άλλες φορές με όρεξη και άλλες με δυσκολία, προσπαθώντας να συνηθίσει παραξενιές και να εμπεδώσει πληροφορίες, ήρθε το τηλεφώνημα.
"Πόση ώρα την έχουν μέσα???"
"Μια ώρα μες το νερό..."
"Τι είπε ο γιατρός???"
"Τι να πει ρε Αγγελική? Σπάσανε τα νερά είπε..Το μωρό έχανε παλμούς είπε...Μπλεγμένος είναι με το λώρο γιαυτό την έχωσε άρον άρον μέσα για καισαρική... Ότι σου είπα και στο τηλέφωνο δηλαδή. Άσε με και τέτοια σαστιμάρα δεν έχω ξανανιώσει....Μου μιλούσε και εγώ δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ στο τι μου έλεγε...Μόλις είπε καισαρική από εκεί και μετά σαν να κουφάθηκα!"
"Έλα όλα καλά θα πάνε! Οι μισοί μαιευτήρες κάνουν καισαρικές για να πάνε διακοπές ξέγνοιαστοι! Ο δικός σας την κάνει επειδή υπάρχει λόγος. Η Αιμιλία πως ήταν??"
"Η Αιμιλία Αγγελική γελούσε! Ναι γελούσε και ξέρεις τι είπε πριν την βάλουν μέσα??? Να σου πω να γράψεις ένα λόττο! Δέκα Αυγούστου λέει τυπικά σήμερα... και ας είναι λίγο μετά τα μεσάνυχτα... Αυτή η γυναίκα δεν μασάει πουθενά! Το μόνο θέμα της ήταν να μην ξεχάσω να σου πω αυτό και να προσέξω να μην μας αλλάξουν το μωρό με καμία λέει, ακόμα πιο χαζή αμοιβάδα, επειδή εκείνη θα είναι αναίσθητη από την νάρκωση. Γιατί ρε Αγγελική επιμένει να λέει το μωρό αμοιβάδα? Αρχίζω και ανησυχώ....λες να την έχει χτυπήσει η επιλόχειος πριν καν γεννήσει?"
"Χα χα χα ναι 10 Αυγούστου σήμερα δίκιο έχει!!!! Άρε Αιμιλία θεά ακόμα και στα δύσκολα! Και μην ανησυχείς αν τον αποκάλεσε αμοιβάδα αυτό σημαίνει πως η Αιμιλία μπήκε με την καλύτερη διάθεση να γεννήσει!"
Δυο μαρτυρικές ώρες πέρασαν μέχρι να τους ειδοποιήσουν ότι όλα είχαν τελειώσει και πως μητέρα και γιος έχαιραν άκρας υγείας. Δύο ώρες που ο Κώστας σαν βουρλισμένος κόντεψε να λιώσει από τα πέρα δώθε ένα ζευγάρι παπούτσια, η Αγγελική καθόταν ήσυχη σε μια καρέκλα και προσπαθούσε να ανασύρει ότι προσευχή είχε ακούσει ποτέ στη ζωή της και ο Αποστόλης μπαινόβγαινε μέσα έξω γιατί δεν μπορούσε την μυρωδιά των νοσοκομείων. Τι κι αν του εξήγησε η Αγγελική πως τα μαιευτήρια διέφεραν και πως μύριζαν πούδρα και γάλα εκείνος επέμενε πως μύριζε οινόπνευμα και χλωρίνη. Ώσπου βγήκε μια μασκοφόρος ντυμένη στα ροζ χαμογελαστή να τους ενημερώσει πως όλα πήγαν καλά και ο Κώστας σωριάστηκε σε μια καρέκλα , η Αγγελική έκοψε το πάτερ ημών στην μέση και ο Αποστόλης φυσικά το έχασε γιατί και πάλι ήταν στο προαύλιο.
Όταν αντίκρισαν και οι τρεις το μικρό τάπερ με τη γαλάζια κουβερτούλα να πλησιάζει ένα τεράστιο χαμόγελο σχηματίστηκε στα πρόσωπα τους. Ένα χεράκι ξεπρόβαλε από μέσα σαν να προσπαθούσε να τους χαιρετίσει. Και μόλις έφτασε κοντά και τους τον έδειξαν γυμνό και υπερκινητικό ο Κώστας δάκρυσε συγκινημένος , η Αγγελική χαμογελούσε σαν χαζή και ο Αποστόλης έκανε ένα απρεπές σχόλιο για τα γενετικά του όργανα. Ευχές άρχισαν να πηγαίνουν και να έρχονται και από κοντά με τις ευχές και χαρτονομίσματα , το γνωστό και ως "λάδωμα της ευτυχίας". Και εκεί πάνω στο κλίμα της απόλυτης ευφορίας και ανακούφισης το μικροσκοπικό πλάσμα των μόλις λίγων ωρών και μόλις 3 κιλών και 250 γραμμαρίων έμπηξε μια τσιρίδα που ακούστηκε μέσα στον σχεδόν άδειο προθάλαμο σαν φάλτσα άρια. "Και ναι αυτός είναι ο γιος της Αιμιλίας...μόλις επιβεβαιώσαμε ότι μας δείχνουν το σωστό παιδί!" είπε ο Κώστας και χάιδεψε τρυφερά το μικροσκοπικό χεράκι.
Οι μέρες που ακολούθησαν του τοκετού ήταν μέρες πανικού. Γιατί το αίσθημα της ευφορίας που προαναφέρθηκε αντικαταστάθηκε γρήγορα από το αίσθημα του "δεν ξέρω που μου παν τα τέσσερα" Τρεξίματα για την Αγγελική να είναι όλα έτοιμα στο σπίτι της Αιμιλίας για όταν θα επέστρεφαν, άπειρες ώρες διαβάσματος για τον Κώστα που με το τάμπλετ στο πλευρό της Αιμιλίας της έκανε υποδείξεις για τη σωστή στάση θηλασμού και μια Αιμιλία να προσπαθεί να κατανοήσει γιατί η μικρή αμοιβάδα ηρεμούσε μόνο όταν την είχε αγκαλιά. Μόνο ο Αποστόλης απείχε από όλα αυτά... Στο μαιευτήριο δεν ξαναπάτησε και όταν η Αγγελική του ζήτησε βοήθεια πελαγωμένη μπροστά σε μια τεράστια λίστα με άγνωστες για εκείνη λέξεις που της είχε δώσει η Αιμιλία, παρακαλώντας την να πάει να τα ψωνίσει, επικαλέστηκε μια δικαιολογία, αφήνοντας την μόνη της να βγάλει το φίδι από την τρύπα.
Το ήξερε πως ο Αποστόλης δεν ήταν πατρική φιγούρα. Εδώ εκείνη που ήταν και γυναίκα βλέποντας την Αιμιλία να παλεύει με ράμματα καθετήρες και την μικρή ρουφήχτρα τρομοκρατήθηκε στο ενδεχόμενο να γίνει η ίδια μάνα. Αλλά και αυτή η απάθεια και η έλλειψη ενδιαφέροντος καταντούσε αηδία. Στην τελική για τη φίλη τους το έκαναν. Τι φοβόταν πως η Αγγελική θα ζήλευε και θα ζητούσε κάτι ανάλογο?? Σκέφτηκε να τον βρίσει αλλά άλλαξε γνώμη. Το μόνο που δεν χρειαζόταν η Αιμιλία σε αυτή τη φάση, ήταν εκείνη και τον Αποστόλη να τσακώνονται. Αγνόησε λοιπόν την απαράδεκτη συμπεριφορά του και συνέχισε να μελετάει την λίστα χτυπώντας τις άγνωστες λέξεις στο google.
Δεκαπενταύγουστο επέστρεψαν τρεις πια σπίτι τους. Και όταν η Αγγελική έφυγε κλείνοντας την πόρτα πίσω της στάθηκαν και οι δύο πάνω από την κούνια και χάζεψαν το μικροσκοπικό ανθρωπάκι.
"Το πιστεύεις ότι αυτό το φτιάξαμε εσύ και εγώ???"
"Εσύ το πιστεύεις πως τα εσωτερικά μου όργανα θα πάρει μήνες να επανέλθουν στην αρχική τους θέση??"
"Πονάς μωρό μου???"
"Όχι καλέ μια χαρά είμαι με έχουν ντοπάρει και είμαι σούπερ απλά μου το είπε ο γιατρός και εντυπωσιάστηκα από την πληροφορία"
"Μα δεν είναι κούκλος???"
"Κώστα σύνελθε....φαφούτης είναι...καραφλός είναι....στην κοιλιά του κρέμεται ένα πράγμα σκέτη αηδία...και νομίζω πως μόλις μου ήρθε και μια μυρωδιά.... "
"Τι μάνα είσαι εσύ???? Όλες βλέπουν τα παιδιά τους τα ομορφότερα!"
"Μάνα με καλή όραση και ακόμα καλύτερη όσφρηση! Τράβα πιάσε τις πάνες τώρα βάλε και μια αντι-ασφυξιογόνα μάσκα γιατί ο κούκλος μόλις τα έκανε!" είπε η Αιμιλία και πήδηξε χωρίς αλεξίπτωτο στην ελεύθερη πτώση που λέγεται μητρότητα. Γιατί έτσι ήταν , κόντρα στα στερεότυπα που λανσάρουν οι πολυεθνικές, η μητρότητα ελεύθερη πτώση χωρίς αλεξίπτωτο ήταν, είναι και θα είναι!
Και ενώ σε αυτό το σπίτι δύο ενήλικες πάλευαν με ταλκ και πάνες σε ένα άλλο σπίτι δύο άλλοι ενήλικες πάλευαν με τις αλήθειες τους...
"Είσαι μεγάλος γάιδαρος! Να το ξέρεις!"
"Γιατί τι έκανα???"
"Ρε Αποστόλη με ρώτησε γιατί δεν ήρθες και αναγκάστηκα να της πω ένα σωρό μαλακίες για να σε δικαιολογήσω!"
"Και ποιος στο ζήτησε? Να έλεγες την αλήθεια!"
"Η οποία είναι???"
"Ότι προτιμούσα να περάσω καλύτερα το απόγευμα μου από το να χαζεύω ένα μωρό που ούτε τα μάτια του έχει ανοίξει ακόμα..."
"Μα καλά τόσο αναίσθητος είσαι??? Δεν μιλάμε για ένα μωρό! Μιλάμε για το μωρό της Αιμιλίας! Της δικιάς μας Αιμιλίας!"
"Χέσε με ρε Αγγελική! Άλλη δεν έκανε παιδί μόνο η Μαριώ το Γιάννη? Οκ ευχηθήκαμε και τέλος! Σιγά μην γυρίζει πλέον η ζωή μας γύρω από αυτό!"
"Μα εγώ δεν είπα να μην ασχολούμαστε με τίποτα άλλο! Φίλη μας είναι όμως και της το χρωστάμε να της σταθούμε!"
"Καλά εσύ δεν της στέκεσαι απλά. Βδέλλα έχεις γίνει! Χτύπησε το μητρικό σου μήπως?"
"Γιαυτό φέρεσαι έτσι???? Αυτό φοβάσαι??? Τι να σου πω παιδάκι μου ούτε ένα μήνα δεν τραβιόμαστε λες να σου ζητήσω γάμους και μωρά??? Τόσο λάθος με έχεις ψυχολογήσει???"
"Α ναι φυσικά ξέχασα.... Εσύ έχεις το συνεχές άγχος μην ξαναπαχύνεις...σιγά μην ρίσκαρες την καινούρια σου σιλουέτα!"
"Αν αυτά τα λες επίτηδες για να με πληγώσεις, επειδή τον ξέρεις τον κάλλο μου, συγχαρητήρια...."
"Μήπως θες λίγη σοκολατίτσα να πάνε τα φαρμάκια κάτω???"
"Αποστόλη άντε γαμήσου!" είπε η Αγγελική και θυμωμένη βούτηξε την τσάντα της και κοπάνησε την πόρτα φεύγοντας.
Γλυκόπικρο το κυρίως πιάτο.... Γλυκόπικρο σαν όλες τις σχέσεις σκέφτηκε στεναχωρημένη μέσα στο ταξί.
Για τη συνέχεια πατήστε εδώ
Όλα έμοιαζαν σαν εκείνες τις ενοχλητικές διαφημίσεις στην τηλεόραση που τις βλέπεις και θες να πετάξεις στην οθόνη ότι κρατάς στο χέρι σου εκείνη την ώρα. Γιατί η Αγγελική ήταν κορίτσι , ετών 35, αλλά κορίτσι σαν όλα τα άλλα που το παραμυθάκι των ονειρεμένων καταστάσεων ήταν γραμμένο στο DNA της. Μπορεί λοιπόν να μην είχε ολόγιομο φεγγάρι αλλά εκείνη πανσέληνο το έβλεπε...Μπορεί η θάλασσα να ήταν γεμάτη τσούχτρες αλλά εκείνη μόνο τον ήχο της θυμόταν...Μπορεί από την υγρασία τα κουνούπια να έκαναν πάρτι σε κάθε γυμνό κομμάτι του σώματος της αλλά εκείνη μόνο μια φαγούρα καταλάβαινε αυτή της καρδίας.... Μπορεί εκείνος να μην ήταν ο πρίγκιπας που χρόνια περίμενε, αλλά ήταν εκεί και το πρόσωπο του όταν την αντίκρισε την έκανε να πειστεί πλέον οριστικά ότι ναι είχε κάνει την σωστή επιλογή.
Και έτσι ένα βράδυ του Ιουλίου η Αγγελική πέρασε από το ορεκτικό στο κυρίως πιάτο. Λιγάκι βαρύ της έπεσε στην αρχή σε πολλά επίπεδα. Πλέον τα ξενύχτια έγιναν καθημερινά. Για να βλέπονται και να γνωριστούν λίγο περισσότερο αναγκαζόταν τις μέρες που δεν είχε βάρδιες να ξημερώνεται στο μπαράκι. Και εκείνος επειδή το καταλάβαινε πως αυτό την εξαντλούσε για να την αποζημιώσει της έφτιαχνε μια βάφλα και της την τάιζε. Περίεργος τρόπος να δείξεις την ευγνωμοσύνη σου σε κάποιον αν με ρωτάτε, αλλά εκείνη το περίμενε και ας ήξερε πως η ζυγαριά θα τη τιμωρούσε. Για πρώτη φορά όμως δεν ήταν το φαΐ που απολάμβανε...Ήταν η περίεργη αυτή κίνηση τρυφερότητας. Γιατί ο Αποστόλης αποδεικνυόταν περισσότερο τρυφερός από όσο θα ήλπιζε ποτέ. Τρυφερός με έναν δικό του μοναδικό τρόπο, καλυμμένο συνήθως με το πέπλο του χιούμορ, που ήδη γνώριζε η Αγγελική πως διέθετε σε αφθονία. Και οι μέρες κυλούσαν και άρχιζε σιγά σιγά να μαθαίνει πράγματα για εκείνον, συνήθειες του και ιδιοτροπίες του. Στην πρώτη εβδομάδα έμαθε πως σιχαινόταν την φέτα όπως ο διάολος το λιβάνι και πως αγαπούσε τις ανεκδιήγητες ελληνικές ταινίες της δεκαετίας του 80. Στη δεύτερη εβδομάδα έμαθε κομμάτια από την καθημερινή ρουτίνα του, πως κλεινόταν με τις ώρες το πρωί στην τουαλέτα ανοίγοντας για αντιπερισπασμό βρύσες και ντουζιέρες, πως δεν έπεφτε ποτέ να κοιμηθεί αν πρώτα δεν έπλενε τα δόντια του όσο κουρασμένος και αν ήταν και πως καμιά φορά τα βράδια παραμιλούσε και τιναζόταν στον ύπνο του χωρίς να θυμάται τίποτα την επόμενη μέρα. Και εκεί στα μισά της τρίτης εβδομάδας άρχισε να μαθαίνει και πράγματα για τη ζωή του. Για τον αδελφό του και την ανιψιά του που ζούσαν στις Βρυξέλλες όπου εκείνος εργαζόταν, για τους γονείς του που ζούσαν στο χωριό και που γκρίνιαζαν συνέχεια επειδή δεν πήγαινε τακτικά, και τέλος για τον πρώην γάμο του που έληξε άδοξα πριν από 7 χρόνια πριν προλάβει να κλείσει καν χρόνο. Αυτή η τελευταία πληροφορία την καθησύχασε μάλιστα σε ένα βαθμό, γιατί αν και δεν εμπεριείχε πολλές λεπτομέρειες, της επιβεβαίωσε πως δεν υπήρχαν παιδιά. Για ένα περίεργο λόγο από τότε που είχε αναφερθεί στο γάμο της Αιμιλίας είχε πιστέψει πως υπήρχε και κάποιο παιδί στη μέση που έκανε το θέμα πιο μπλεγμένο απ ότι ένα απλό επιπόλαιο διαζύγιο που τόσο της μόδας ήταν πλέον. Και εκεί που μπουκιά μπουκιά έτρωγε το κυρίως πιάτο, άλλες φορές με όρεξη και άλλες με δυσκολία, προσπαθώντας να συνηθίσει παραξενιές και να εμπεδώσει πληροφορίες, ήρθε το τηλεφώνημα.
"Πόση ώρα την έχουν μέσα???"
"Μια ώρα μες το νερό..."
"Τι είπε ο γιατρός???"
"Τι να πει ρε Αγγελική? Σπάσανε τα νερά είπε..Το μωρό έχανε παλμούς είπε...Μπλεγμένος είναι με το λώρο γιαυτό την έχωσε άρον άρον μέσα για καισαρική... Ότι σου είπα και στο τηλέφωνο δηλαδή. Άσε με και τέτοια σαστιμάρα δεν έχω ξανανιώσει....Μου μιλούσε και εγώ δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ στο τι μου έλεγε...Μόλις είπε καισαρική από εκεί και μετά σαν να κουφάθηκα!"
"Έλα όλα καλά θα πάνε! Οι μισοί μαιευτήρες κάνουν καισαρικές για να πάνε διακοπές ξέγνοιαστοι! Ο δικός σας την κάνει επειδή υπάρχει λόγος. Η Αιμιλία πως ήταν??"
"Η Αιμιλία Αγγελική γελούσε! Ναι γελούσε και ξέρεις τι είπε πριν την βάλουν μέσα??? Να σου πω να γράψεις ένα λόττο! Δέκα Αυγούστου λέει τυπικά σήμερα... και ας είναι λίγο μετά τα μεσάνυχτα... Αυτή η γυναίκα δεν μασάει πουθενά! Το μόνο θέμα της ήταν να μην ξεχάσω να σου πω αυτό και να προσέξω να μην μας αλλάξουν το μωρό με καμία λέει, ακόμα πιο χαζή αμοιβάδα, επειδή εκείνη θα είναι αναίσθητη από την νάρκωση. Γιατί ρε Αγγελική επιμένει να λέει το μωρό αμοιβάδα? Αρχίζω και ανησυχώ....λες να την έχει χτυπήσει η επιλόχειος πριν καν γεννήσει?"
"Χα χα χα ναι 10 Αυγούστου σήμερα δίκιο έχει!!!! Άρε Αιμιλία θεά ακόμα και στα δύσκολα! Και μην ανησυχείς αν τον αποκάλεσε αμοιβάδα αυτό σημαίνει πως η Αιμιλία μπήκε με την καλύτερη διάθεση να γεννήσει!"
Δυο μαρτυρικές ώρες πέρασαν μέχρι να τους ειδοποιήσουν ότι όλα είχαν τελειώσει και πως μητέρα και γιος έχαιραν άκρας υγείας. Δύο ώρες που ο Κώστας σαν βουρλισμένος κόντεψε να λιώσει από τα πέρα δώθε ένα ζευγάρι παπούτσια, η Αγγελική καθόταν ήσυχη σε μια καρέκλα και προσπαθούσε να ανασύρει ότι προσευχή είχε ακούσει ποτέ στη ζωή της και ο Αποστόλης μπαινόβγαινε μέσα έξω γιατί δεν μπορούσε την μυρωδιά των νοσοκομείων. Τι κι αν του εξήγησε η Αγγελική πως τα μαιευτήρια διέφεραν και πως μύριζαν πούδρα και γάλα εκείνος επέμενε πως μύριζε οινόπνευμα και χλωρίνη. Ώσπου βγήκε μια μασκοφόρος ντυμένη στα ροζ χαμογελαστή να τους ενημερώσει πως όλα πήγαν καλά και ο Κώστας σωριάστηκε σε μια καρέκλα , η Αγγελική έκοψε το πάτερ ημών στην μέση και ο Αποστόλης φυσικά το έχασε γιατί και πάλι ήταν στο προαύλιο.
Όταν αντίκρισαν και οι τρεις το μικρό τάπερ με τη γαλάζια κουβερτούλα να πλησιάζει ένα τεράστιο χαμόγελο σχηματίστηκε στα πρόσωπα τους. Ένα χεράκι ξεπρόβαλε από μέσα σαν να προσπαθούσε να τους χαιρετίσει. Και μόλις έφτασε κοντά και τους τον έδειξαν γυμνό και υπερκινητικό ο Κώστας δάκρυσε συγκινημένος , η Αγγελική χαμογελούσε σαν χαζή και ο Αποστόλης έκανε ένα απρεπές σχόλιο για τα γενετικά του όργανα. Ευχές άρχισαν να πηγαίνουν και να έρχονται και από κοντά με τις ευχές και χαρτονομίσματα , το γνωστό και ως "λάδωμα της ευτυχίας". Και εκεί πάνω στο κλίμα της απόλυτης ευφορίας και ανακούφισης το μικροσκοπικό πλάσμα των μόλις λίγων ωρών και μόλις 3 κιλών και 250 γραμμαρίων έμπηξε μια τσιρίδα που ακούστηκε μέσα στον σχεδόν άδειο προθάλαμο σαν φάλτσα άρια. "Και ναι αυτός είναι ο γιος της Αιμιλίας...μόλις επιβεβαιώσαμε ότι μας δείχνουν το σωστό παιδί!" είπε ο Κώστας και χάιδεψε τρυφερά το μικροσκοπικό χεράκι.
Οι μέρες που ακολούθησαν του τοκετού ήταν μέρες πανικού. Γιατί το αίσθημα της ευφορίας που προαναφέρθηκε αντικαταστάθηκε γρήγορα από το αίσθημα του "δεν ξέρω που μου παν τα τέσσερα" Τρεξίματα για την Αγγελική να είναι όλα έτοιμα στο σπίτι της Αιμιλίας για όταν θα επέστρεφαν, άπειρες ώρες διαβάσματος για τον Κώστα που με το τάμπλετ στο πλευρό της Αιμιλίας της έκανε υποδείξεις για τη σωστή στάση θηλασμού και μια Αιμιλία να προσπαθεί να κατανοήσει γιατί η μικρή αμοιβάδα ηρεμούσε μόνο όταν την είχε αγκαλιά. Μόνο ο Αποστόλης απείχε από όλα αυτά... Στο μαιευτήριο δεν ξαναπάτησε και όταν η Αγγελική του ζήτησε βοήθεια πελαγωμένη μπροστά σε μια τεράστια λίστα με άγνωστες για εκείνη λέξεις που της είχε δώσει η Αιμιλία, παρακαλώντας την να πάει να τα ψωνίσει, επικαλέστηκε μια δικαιολογία, αφήνοντας την μόνη της να βγάλει το φίδι από την τρύπα.
Το ήξερε πως ο Αποστόλης δεν ήταν πατρική φιγούρα. Εδώ εκείνη που ήταν και γυναίκα βλέποντας την Αιμιλία να παλεύει με ράμματα καθετήρες και την μικρή ρουφήχτρα τρομοκρατήθηκε στο ενδεχόμενο να γίνει η ίδια μάνα. Αλλά και αυτή η απάθεια και η έλλειψη ενδιαφέροντος καταντούσε αηδία. Στην τελική για τη φίλη τους το έκαναν. Τι φοβόταν πως η Αγγελική θα ζήλευε και θα ζητούσε κάτι ανάλογο?? Σκέφτηκε να τον βρίσει αλλά άλλαξε γνώμη. Το μόνο που δεν χρειαζόταν η Αιμιλία σε αυτή τη φάση, ήταν εκείνη και τον Αποστόλη να τσακώνονται. Αγνόησε λοιπόν την απαράδεκτη συμπεριφορά του και συνέχισε να μελετάει την λίστα χτυπώντας τις άγνωστες λέξεις στο google.
Δεκαπενταύγουστο επέστρεψαν τρεις πια σπίτι τους. Και όταν η Αγγελική έφυγε κλείνοντας την πόρτα πίσω της στάθηκαν και οι δύο πάνω από την κούνια και χάζεψαν το μικροσκοπικό ανθρωπάκι.
"Το πιστεύεις ότι αυτό το φτιάξαμε εσύ και εγώ???"
"Εσύ το πιστεύεις πως τα εσωτερικά μου όργανα θα πάρει μήνες να επανέλθουν στην αρχική τους θέση??"
"Πονάς μωρό μου???"
"Όχι καλέ μια χαρά είμαι με έχουν ντοπάρει και είμαι σούπερ απλά μου το είπε ο γιατρός και εντυπωσιάστηκα από την πληροφορία"
"Μα δεν είναι κούκλος???"
"Κώστα σύνελθε....φαφούτης είναι...καραφλός είναι....στην κοιλιά του κρέμεται ένα πράγμα σκέτη αηδία...και νομίζω πως μόλις μου ήρθε και μια μυρωδιά.... "
"Τι μάνα είσαι εσύ???? Όλες βλέπουν τα παιδιά τους τα ομορφότερα!"
"Μάνα με καλή όραση και ακόμα καλύτερη όσφρηση! Τράβα πιάσε τις πάνες τώρα βάλε και μια αντι-ασφυξιογόνα μάσκα γιατί ο κούκλος μόλις τα έκανε!" είπε η Αιμιλία και πήδηξε χωρίς αλεξίπτωτο στην ελεύθερη πτώση που λέγεται μητρότητα. Γιατί έτσι ήταν , κόντρα στα στερεότυπα που λανσάρουν οι πολυεθνικές, η μητρότητα ελεύθερη πτώση χωρίς αλεξίπτωτο ήταν, είναι και θα είναι!
Και ενώ σε αυτό το σπίτι δύο ενήλικες πάλευαν με ταλκ και πάνες σε ένα άλλο σπίτι δύο άλλοι ενήλικες πάλευαν με τις αλήθειες τους...
"Είσαι μεγάλος γάιδαρος! Να το ξέρεις!"
"Γιατί τι έκανα???"
"Ρε Αποστόλη με ρώτησε γιατί δεν ήρθες και αναγκάστηκα να της πω ένα σωρό μαλακίες για να σε δικαιολογήσω!"
"Και ποιος στο ζήτησε? Να έλεγες την αλήθεια!"
"Η οποία είναι???"
"Ότι προτιμούσα να περάσω καλύτερα το απόγευμα μου από το να χαζεύω ένα μωρό που ούτε τα μάτια του έχει ανοίξει ακόμα..."
"Μα καλά τόσο αναίσθητος είσαι??? Δεν μιλάμε για ένα μωρό! Μιλάμε για το μωρό της Αιμιλίας! Της δικιάς μας Αιμιλίας!"
"Χέσε με ρε Αγγελική! Άλλη δεν έκανε παιδί μόνο η Μαριώ το Γιάννη? Οκ ευχηθήκαμε και τέλος! Σιγά μην γυρίζει πλέον η ζωή μας γύρω από αυτό!"
"Μα εγώ δεν είπα να μην ασχολούμαστε με τίποτα άλλο! Φίλη μας είναι όμως και της το χρωστάμε να της σταθούμε!"
"Καλά εσύ δεν της στέκεσαι απλά. Βδέλλα έχεις γίνει! Χτύπησε το μητρικό σου μήπως?"
"Γιαυτό φέρεσαι έτσι???? Αυτό φοβάσαι??? Τι να σου πω παιδάκι μου ούτε ένα μήνα δεν τραβιόμαστε λες να σου ζητήσω γάμους και μωρά??? Τόσο λάθος με έχεις ψυχολογήσει???"
"Α ναι φυσικά ξέχασα.... Εσύ έχεις το συνεχές άγχος μην ξαναπαχύνεις...σιγά μην ρίσκαρες την καινούρια σου σιλουέτα!"
"Αν αυτά τα λες επίτηδες για να με πληγώσεις, επειδή τον ξέρεις τον κάλλο μου, συγχαρητήρια...."
"Μήπως θες λίγη σοκολατίτσα να πάνε τα φαρμάκια κάτω???"
"Αποστόλη άντε γαμήσου!" είπε η Αγγελική και θυμωμένη βούτηξε την τσάντα της και κοπάνησε την πόρτα φεύγοντας.
Γλυκόπικρο το κυρίως πιάτο.... Γλυκόπικρο σαν όλες τις σχέσεις σκέφτηκε στεναχωρημένη μέσα στο ταξί.
Για τη συνέχεια πατήστε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλιαστε: